مهدی(ع )

مرا با دوری خود تا کجا ها کشاندیکشان کشان تا مرز جنون دل راندیغصه غم دوریت بود همدم لحظه هایمچرا به زلف خوشم ، نغمه جدایی خواندیبه زمره تنهایی در آمدم دمی نزدمبه عمق وجودم ، یار ، به یادگاری ماندیگفتی آوای قوی عاشق را در مردابشنیدم اما تو به روی خود تاب نیاوردیندانسته کردی دلم را هزینه آفتاب خودتعاقبت مراد دلم را چه ناروا بر من دادیمن به هم صحبتی یار ریا کار ، نالانمپس چرا سهمم بود زتو فقط سلامیبه سنگ یاد گاری ام بر سینه کوه خیال مرام یکرنگی نبود ، اما بنوشته بود چند کلامیای آدمیان ، ای مردم سفر کرده روزگارمگر شود ، دلق صوفی شهر به ناتوانی؟صورت آدمی و دل ، چو گرگی درنده باشدانگار نه انگار که خوب و بد دارد جوابیهر آنچه که بود و هر آنچه که هست ، عافبت دل عاشق ندارد هیچ کینه ز عشق نهانی + نوشته شده در  دوشنبه سی و یکم اردیبهشت ۱۴۰۳ساعت 10:57&nbsp توسط سید حسین حسینی - حسام  |  بخوانید, ...ادامه مطلب