مهدی(ع )

شوریده دل ، جان جانان را سربازی کنداز نگاه مه رویان ، دل شده ای را غمازی کندطریق عشق، حجاب راه را می درد ، ساقیار نباشد محتسب ، دزد، قافله را عیاشی کندبر مسکین سیه روی بادیه نشین صحرازلف یار سیطره دارد، گر او بنده نوازی کندز آسمان دل اندیشه هایی جاریست ، تجلی اوذکر، خود میثاق یارانست گر دل هم نوایی کندگلشن سعادت نگسلد خار در چشمان یار راعفیفی خواهد زمانه بر خود ،چرا داستان سرایی کندجهد و کوشش همی داشت خواجه مشهور شهربیا با ما باش تا درد مسکین چاره سازی کندبر مذاق آشوبگران خفته در وادی این جهانجوینده یابنده است گر یکسره دانایی کندجنون فوق عقل جاروب کردن حس درون استاز رذالت و پستی به دور باشد،گر سالک حکیمی کنددرخت قامت یار خواهانم که رویشی دارد بی نظیراوست که مدام از سر لطف ما را بنده نوازی کندما و شما کجای این قافله در راهیم ، زین حالخم ابروی یار میان بیت الحرام ، با ما ملاقاتی کندبر سریر بنوشته بر روی عرش ، نام نامی اوستچرا بر خود جامه هجران پوشم لیک ،بر تنم سنگینی کنددلبرم گویدش فرمان رب العالمین را زکعبه دلهاعلمی بر افرازم بر خود تا به آدم و عالم مشکل گشایی کند + نوشته شده در  چهارشنبه شانزدهم اسفند ۱۴۰۲ساعت 8:43&nbsp توسط سید حسین حسینی - حسام  |  بخوانید, ...ادامه مطلب