گل

گل ، خیال تو را در ذهن تداعی میکند

نامه ننوشته را بنوشته بیان میکند

به دست و پا و دیده فرمان مرا

به کائنات ، قربانی آن ندا می کند

دیدم همه لرزانند و تو هم مبهوت

آخرش مست خراباتم دیده را پنهان می کند

همه بزم خواهم ، هم پرواز عرشیان را

در این صنم نگنجد، ورنه نکته ها باز میکند

بسان درویش ، درویشی کنم همه عالم را

مگرنه این است که یزدان برما خدایی میکند

هم سجده کنم هم دید ه ام گریان باشد تو را

حسام ،گوید تو را با قدسیان هم آوازی می کند