نغمه خاک

ز  باطن  خویش  نغمه   خاک   را      می شنوم

سودای   خواب   و   خیال    را          می شنوم

این    همه     بازی       برای      چه   بود    آدم

همسایه  در  کمین  و  منت  خاک  را  می شنوم

ندایی     شنوم    که    باز      آی     ای    رفیق

ان   قریب   بازی  خاک   و   تن    را    می شنوم

سودایی      داشتم       سودای       ابدیت    را

بی عقلی  باشد یار ، طلب  خاک  را  می شنوم

خواب     بودم     و      با   خیال  ابدیت   ساختم 

الغرض باشد  مرگ  ، صدای  پایت  را  می شنوم

گویند  معاد  رسالت   حکم اللهی ست    بر   ما

دنیا ، چه سود داری ، صدای  نکیر  را  می شنوم

فرخنده    بر    من   باد    یاد   نکیر  و  منکرم   را

پرسش همی پاسخی ست،صدای رضا ع را می شنوم

جانا        زلف        یار        تجلی      او    باشد

مژده  ده  که  به  خرامات ،  طرب  را   می شنوم

بر  خود  مگیر  حس   آرمانی   فردا را   ای حسام

تسبیح جای خود باشد، الها ،بوی تو را می شنوم