قرآن کریم

قرآن کتاب بی بدیل و رستاخیز ابدی ست

قرآن کلام بی نظیر و حکایت اخروی ست

مسیحا دمی می خواهد عارف شب ، غمزه او را

قرآن فصاحت آخر و مشی احمدی ست

مجال نباشد بر ما تا مخمور خلوت آن شویم

قرآن فیض کثیر و آتش عشق سرمدی ست

ساقی بریز می را در قدح روحم ، تا خمارت شوم

قرآن لطف فلک را جلوه گه نام بندگی ست

دلا غنچه باز شده در دل را ، فرزانه وار گویم

خرقه افتاده را به محراب ،عین دعای زندگی ست

گفتا آیه به آیه الله لا اله الا هو

فرخنده پیامی ست نازنین،سیره نام محمدی ست

پیر مغان ، عندلیب سرودن آغاز کرد

بیمار تو نباشد یار چو درعیش ، مقام برتری ست

کهکشان دل سرشت ،کشوری با معما های ژرف

زقدیسان بپرس آیه هایش مخزن اسرار ازلی ست

واعظان باور کنند جمله به جمله آیاتش را

زیرا نقطه به نقطه حکم به دست شیدایی ست

یمین و یسار آدمیان باشد گر سالکش باشی

شمع انجمن خسروان،زهی،تسبیح و بندگی ست

کامرانی ار نبود ز این دیار خاکی و خشک

غصه جرا ،حقیقت ، صبح صبا و حس احمدی ست

باشد همه عالم در نگار و لفظ عرب قرآنی

من نه منم ، جملگی حس خوب آسمانی ست

باز رسیدیم به نقطه ب که همو ست آغازش

دست دعابالاست،لیک سجده ،سهش پایانی ست